معجزه

در میان من و تو فاصله هاست

گاه می اندیشم

می توانی تو به لبخندی این فاصله را برداری

تو توانایی بخشش داری

دستهای تو توانایی آن را دارد

که مرا زندگانی بخشد

چشمهای تو به من می بخشد شور عشق و مستی

و تو چون مصرع شعری زیبا

سطر برجسته ای از زندگی من هستی

دفتر عمر مرا با وجود تو

شکوهی دیگر

رونقی دیگر هست

می توانی تو به من زندگانی بخشی

یا بگیری از من آنچه را می بخشی

من به بی سامانی ، باد را می مانم

من به سرگردانی ، ابر را می مانم

من به آراسته گی خندیدم

منه ژولیده به آراسته گی خندیدم

سنگ طفلی  اما

خواب نوشین کبوتر ها را در لانه می آشفت

قصه ی بی سر و سامانی من

باد با برگ درختان می گفت

باد با من می گفت :

" چه تهی دستی مرد ! "

ابر باور می کرد

من در آئینه رُخ خود دیدم

و به تو حق دادم

آه ... می بینم ، میبینم

تو به اندازه ی تنهایی من خوشبختی

من به اندازه زیبایی تو غمگینم

چه امید عبثی

من چه دارم که تو را در خور ؟!

هیچ !

من چه دارم که سزاوار تو ؟!

هیچ !

تو همه هستی من

هستی من

تو همه زندگی من هستی

تو چه داری ؟! .... همه چیز

تو چه کم داری ؟! ...هیچ !

بی تو در می یابم

چون چناران کهن

از درون تلخی واریزم را

کاهش جان من ، این شعر من است

آرزو می کردم که تو خواننده ی شعرم باشی

راستی .... شعر مرا می خوانی ؟!

باورم نیست که خواننده ی شعرم باشی

نه .... دریغا ، هرگز

کاشکی شعر مرا می خواندی !!!

از خدا چرا صدا نمیرسد؟

ای ستاره ها که از جهان دور


چشمتان به چشم بی فروغ ماست


نامی از زمین و از بشر شنیده اید؟


درمیان آبی زلال آسمان


موج دود و خون و آتشی ندیده اید؟


 


این غبار محنتی که در دل فضاست


این دیار وحشتی که در فضا رهاست


این سرای ظلمتی که آشیان ماست


در پی تباهی شماست.


گوشتان اگر به ناله من آشناست


از سفینه ای که می رود به سوی ماه


از مسافری که میرسد ز گرد را ه


از زمین فتنه گر حذر کنید.


پای این بشر اگر به آسمان رسد


روزگارتان چو روزگار ما سیاست.



ای ستاره ای که پیش دیده منی


باورت نمیشود که در زمین


هرکجا به هر که میرسی


خنجری میان پشت خود نهفته است.


پشت هر شکوفه تبسمی


خار جانگزای حیله ای شکفته است.


آنکه با تو میزند صلای مهر


جز به فکر غارت دل تو نیست.


گر چراغ روشنی به راه توست


چشم گرگ جاودان گرسنه ای است.



ای ستاره ما سلام مان بهانه است


عشقمان دروغ جاودانه است


در زمین زبان حق بریده اند


حق زبان تازیانه است


وانکه با تو صادقانه درد دل کند


های های گریه شبانه است.


ای ستاره باورت نمی شود


درمیان باغ بی ترانه ی زمین


ساقه های سبز آشتی شکسته است.


لاله های سرخ دوستی فسرده است.


غنچه های نورس امید


لب به خنده وانکرده مرده است.


پرچم بلند سرو راستی


سر به خاک غم سپرده است.


ای ستاره باورت نمیشود


آن سپیده دم که با صفا و ناز


در فضای بی کرانه می دمید


دیگر از زمین رمیده است.


این سپیده ها سپیده نیست.


رنگ چهره زمین پریده است.


آن شقایق شفق که میشکفت


عصر ها میان موج نور


دامن از زمین کشیده است.


سرخی و کبودی افق


قلب مردم به خاک و خون تپیده است.


دود و آتش به آسمان رسیده است.


ابرهای روشنی که چون حریر


بستر عروس ماه بود


پنبه های داغ های کهنه است.



ای ستاره ای ستاره غریب


از بشر مگوی و از زمین مپرس


زیر نعره گلوله های آتشین


از صفای گونه های آتشین مپرس


زیر سیلی شکنجه های دردناک


از زوال چهره های نازنین مپرس


پیش چشم کودکان بی پناه


از نگاه مادران شرمگین مپرس


در جهنمی که از جهان جداست


در جهنمی که پیش دیده خداست


از لهیب کوره ها و کوه نعش ها


از غریو زنده ها میان شعله ها


بیش از این مپرس


بیش از این مپرس



ای ستاره ای ستاره غریب


ما اگر ز خاطر خدا نرفته ایم


پس چرا به داد ما نمیرسد؟


ما صدای گریه مان به آسمان رسید


از خدا چرا صدا نمیرسد؟


بگذریم ازین ترانه های درد


بگذریم ازین فسانه های تلخ


بگذر از من ای ستاره


شب گذشت


قصه سیاه مردم زمین


بسته راه خواب ناز تو


میگریزد از فغان سرد من


گوش از ترانه بی نیاز تو


ای که دست من به دامنت نمی رسد


اشک من به دامن تو میچکد


با نسیم دلکش سحر


چشم خسته تو بسته میشود


بی تو در حصار این شب سیاه


عقده های گریه شبانه ام


بر گلو شکسته میشود


شب به خیر!

یک سوال بی جواب


روزی مردی به سفر میرود و به محض ورود به اتاق هتل ، متوجه میشود که هتل به کامپیوتر مجهز است . تصمیم میگیرد به همسرش ایمیل بزند . نامه را مینویسد اما در تایپ ادرس دچار اشتباه میشود و بدون اینکه متوجه شود نامه را میفرستد . در این ضمن در گوشه ای دیگر از این کره خاکی ، زنی که تازه از مراسم خاک سپاری همسرش به خانه باز گشته بود با این فکر که شاید تسلیتی از دوستان یا اشنایان داشته باشه به سراغ کامپیوتر میرود تا ایمیل های خود را چک کند . اما پس از خواندن اولین نامه غش میکند و بر زمین می افتد . پسر او با هول و هراس به سمت اتاق مادرش میرود و مادرش را بر نقش زمین میبیند و در همان حال چشمش به صفحه مانیتور می افتد:

گیرنده : همسر عزیزم

موضوع : من رسیدم
 


میدونم که از گرفتن این نامه حسابی غافلگیر شدی . راستش انها اینجا کامپیوتر دارند و هر کس به اینجا می اد میتونه برای عزیزانش نامه بفرسته . من همین الان رسیدم و همه چیز را چک کردم . همه چیز برای ورود تو رو به راهه . فردا میبینمت . امیدوارم سفر تو هم مثل سفر من بی خطر باشه . وای چه قدر اینجا گرمه  !!

یک سوال بی جواب


نتـــــــــرس . .

قله ی قـــاف که سهـــل است،
من قـــله ی کــاف و لام و مــیم و نــــون و واو
را هم بخـاطرت فـــــتح می کنم ...
اما تو
با تمـــام مــــردانه گی ات،
"مـــرد باش !"
اگر سـراغ نگاهت را گرفتنــــد
بگــو که واگذار شده


لطفا" جهت حمایت از ما مطالب را پسند بزنید و داغ کنید..ممنونم دوستان

نتـــــــــرس . .

ایا میدونستی همچین چیزی هم هست؟؟ :

گاهی هرگز نرسیدن بهتر از دیــر رسیدن است....

یک سوال بی جواب

کودکی کنجکاو می پرسد:                
                                                                                  ایها الناس ، عشق یعنی چه؟
دختری گفت: اولش رویا              
                                                                             آخرش بازی است و بازیچه
مادرش گفت: عشق یعنی رنج                        
                                                                                پینه و ز خم و تاول کف دست
پدرش گفت: بچه ساکت باش                     
                                                                                    بی ادب ، این به تو نیامده است
رهروی گفت: کوچه ای بن بست                           
                                                                                  سالکی گفت: راه پر خم و پیچ
در کلاس سخن معلم گفت :                      
                                                                                           عین و شین است و قاف ، دیگر هیچ
دلبری گفت: شوخی لوسی است                               
                                                                                    تاجری گفت : عشق کیلو چند؟
مفلسی گفت: عشق، پرکردن                         
                                                                        شکم خالی زن و فرزند
شاعری گفت: یک کمی احساس                            
                                                                            مثل احساس گل به پروانه
عاشقی گفت: خانمان سوز است                            
                                                                          بار سنگین عشق بر شانه
شیخ گفتا: گناه بی بخشش                    
                                                                                    واعظی گفت : واژه بی معناست
زاهدی گفت: طوق شیطان است                             
                                                                                    محتسب گفت: منکر عظما است
قاضی شهر عشق فرمود                  
                                                                         حد هشتاد تازیانه به پشت
جاهلی گفت: عشق را عشق است                                  
                                                                                   پهلوان گفت: جنگ آهن و مشت
رهگذر گفت: طبل تو خالی است                           
                                                                             یعنی آواز آن ز دور خوشست
دیگری گفت: از آن بپرهیزید                    
                                                                              یعنی از دور کن بر آتش دست
چون که بالا گرفت بحث و جدل                        
                                                                         بین آن قیل و قال من دیدم
طفل معصوم با خودش می گفت:                             
                             
                          من فقط یک سوال پرسیدم !